Wybrane fragmenty widowiska tanecznego
„Granice”
Reżyseria: Anna Maria Kosik
Opieka artystyczna: Katarzyna Grabińska
Koordynacja: Monika Sobota
Choreografie: Anna Janczarek, Małgorzata Lubieniecka, Magdalena Ziółkowska, Maja Gajzmer, Amelia Gołębiewska, Aleksandra Łabacz, Paula Pachnik, Maciej Milczarek, Iga Janicka, Hanna Żyznowska, Pola Nowakowska, Aisha Ndiaye, Nina Radek, Julianna Kania, Magdalena Faszcza, Kamila i Gabrysia Paukszto, Weronika Wiercińska
Występują: tancerze, artyści PRACOWNI TAŃCA PRYZMAT, Fundacji Tańca i Sztuki ARToffNIA oraz gościnnie Studia Animacji Ruchowej RYTM Magdaleny Faszcza
Przygotowanie muzyczne: Zbigniew Kalisz
Oświetlenie: Jerzy Świtoń
Czas trwania: 70 min
Produkcja: Fundacja Tańca i Sztuki ARToffNIA
Partnerzy: Filharmonia Warmińsko-Mazurska im. F. Nowowiejskiego w Olsztynie, Olsztyńska Spółdzielnia Mieszkaniowa
Jak co roku Pracownia Tańca PRYZMAT oraz Fundacja Tańca i Sztuki ARToffNIA przygotowują wspólne widowisko będące podsumowaniem całorocznej pracy artystycznej, w którym biorą udział tancerze, artyści działający w ramach zespołu i fundacji. Podczas jesiennego koncertu będzie można zobaczyć wybrane fragmenty widowiska tanecznego „GRANICE”, którego premiera odbyła się w czerwcu 2023 w Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie.
„Granice” to opowieść o pomijanych lub zapomnianych aspektach życia w społeczeństwie. W świecie opanowanym przez konsumpcjonizm, w którym każdy troszczy się o swoje „ja”, nie zważając na dobro ogółu, nie dbając o uważność w codziennych relacjach, zatrzymujemy się, by zadać fundamentalne pytania o istotę człowieczeństwa i nasze granice.
Czy Ziemia – nasz dom – uniesie kolejną próbę powrotu do najważniejszych wartości? Czy nieuchronnie pędzimy ku zgubie? A może raz jeszcze znajdziemy sposób, by odbudować to, co zepchnęliśmy w kąt i przytłoczyliśmy technologią i plastikiem? Czy nauczymy się szanować granice naszej planety i istot na niej mieszkających?
Swoje pytania, wątpliwości i nadzieje zawieramy w formę najczulszego manifestu nawołując do spojrzenia szerzej i zobaczenia więcej. Do zachwytu nad życiem i każdym jego przejawem. Do ujrzenia piękna w źdźble trawy i ziarenku piasku. Zrozumienia, że każdy wdech i wydech to cud, który dopełnia się w każdym z nas indywidualnie, lecz pod wspólnym niebem.